Tot het eind

Vincent had geen kinderen. Hij woonde samen met Christine, een prostituee en die kreeg een zoontje van een andere man. Vincent spendeerde het merendeel van het geld, dat Theo stuurde, aan schilderen, zodat ze elke dag nauwelijks te eten hadden. Zij kon niet langer meer leven van brood en koffie en ging bij hem weg.

Doordat Vincent teveel opging in zijn werk begon hij zich vreemd te gedragen. Hij kreeg vrijwel ruzie met iedereen en hij werd steeds gekker. Hij kreeg veel aanvallen en had ook hallucinaties. Hierom liet hij zich vrijwillig opnemen in een gekkenhuis in Provence, St.- Rémy. Hier maakte hij ook schilderijen. De cypressen zijn hier een voorbeeld van.

In 1890 overleed Vincent op 37-jarige leeftijd. De echte oorzaak van zijn dood is onduidelijk. Er werd gezegd dat hij aan een zenuwziekte, syfilis is overleden. Anders werd er ook gezegd dat hij zelfmoord heeft gepleegd in het Franse tarweveld, Auvers-sur-Oise. Hier zou hij zichzelf hebben doodgeschoten door wanhoop of waanzin. Het Van Gogh Museum houdt het op zelfmoord. Vincent is begraven naast zijn broer Theo op de begraafplaats van Auver-sur-Oise. Dit ligt tussen de korenvelden, wat hij graag schilderde.

Vincents leven bestond alleen uit verwaarlozing, armoede, liefdesverdriet of geldzorgen.  Hieruit kwam ook al de inspiratie. Als hij niet zo'n ellendig leven had, zou hij niet zoveel werken nu hebben.

Deze 2 videos vertellen kort over Vincents leven. Ze vertellen meer over het einde van zijn schildertijd. Ze komen van de site: CBSnews.com

 
  • The life and death of Vincent van Gogh part 1
  • The life and death of Vincent van Gogh part 2

 

Na zijn dood

Vincent wilde dat men zijn talent zou zien. Niet zo veel van zijn werken werden in zijn tijd verkocht. Mensen moesten niks van zijn werk hebben. Hij heeft in zijn leven waarschijnlijk maar één schilderij verkocht. Deze is verkocht voor zo'n 130 euro. Helaas kan hij nu niet meemaken hoe hij op dit moment de beroemdste schilders uit de geschiedenis van de westerse kunst. Een van de bronnen zegt, 'Veel mensen, van alle leeftijden, vinden zijn krachtige, kleurrijke, eigenzinnige schilderijen mooi. Velen werden geboeid door zijn levensverhaal. Hij geldt als het schoolvoorbeeld van de even geniale als gekwelde kunstenaar.' Ongeveer tachtig tot negentig procent die naar het Van Gogh Museum toe komen zijn buitenlands. Van Gogh's werken zijn onvoorstelbaar veel geld waard. Er zijn nu allemaal speelfilms, televisieseries en documentaires over hem. In de boekhandel vind je ook vele boeken. Hij word nu als kunstenaar zo gewaardeerd dat zijn werken nu over de hele wereld in musea hangen. In het begin van de 20ste eeuw kwamen de eerste tentoonstellingen: 1905 in Parijs, 1912 in Keulen, 1913 in New York en 1914 in Berlijn. Een groot deel van Vincents oeuvre dat in de familie was gebleven, is nu te zien in het Van Gogh Museum in Amsterdam of in het Kröller-Müller Museum in Otterlo. De briefwisseling van Vincent en Theo van Gogh was vanaf 1872 tot 1890. Vincent liet maar liefst 902 achter.

 

Ik heb een mooi verhaaltje van een van de bronnen over Vincent van Gogh.

Vincent had een opdracht gekregen van de buurman ( een suikerbakker ) om een portret te schilderen van zijn dochter. Het meisje was 14 jaar, klein en dik. Vincent vroeg er 200 frank voor. In die tijd veel geld voor hem. Hoewel de bakker het duur vond gaf hij toch de opdracht. Het meisje poseerde meerdere keren en na een dag of 10 van zwoegen was het klaar. Vincent zelf was er niet erg tevreden over. De bakker trouwens ook niet. Die schudde zijn hoofd bij het zien van het portret en zei: “” Moet dat mijn kind voorstellen”? Ook zijn vrouw schrok en kon haar dochter niet herkennen. Haar dochter had een lief klein neusje, maar die op het portret meer van een indiaanse. “Mijn god, stamelde de vrouw. Moeten die varkensogen de ogen van mijn dochter zijn?” “Dat is niet van belang”, zei Vincent. Het gaat om de totale indruk. De gemoederen liepen hoog op en uiteindelijk stuurde Vincent zijn opdrachtgevers weg met de woorden: “Wat denkt u wel. Over 100 jaar weet geen mens meer wat voor neus Mina gehad heeft, maar haar schilderij zal dan nog leven!” Hij heeft gelijk gekregen.